Park nad jeziorem

Dlaczego, nie zmakniesz? - zapytała, zdziwiona podchodząc do niego. Kichnęła, kilka razy. Uśmiechnęła.

Chwilka. Znalazł starą lampę, którą zapalił.
Teraz lepiej. Zamknął drzwi i usiadł na krześle, które okazało się bujane.

A no - powiedziała szybko, usiadła obok niego z uśmiechem... Westchneął zamykając oczy

Hm? Spojrzał na nią i zapytał:
Wszystko dobrze? Jak zwykle jego piękne niebieskie oczy patrzyły na nią z ciepłem.

Cału czas, myślę o mej siostrze... Gdzieś jest, ale nie wiem gdzie... Kiedy byłyśmy małe rozdzielono nas. Czasami dopuszczam do siebie myśl, że ona już nie żyje - powiedziała patrząc, a jedna łezka spłynęła jej po policzku

Wytarł łzę z jej policzka.
Na pewno żyje, może ona żyje obok Ciebie, a ty nie wiesz, że to ona? Zapytał. Miał wrażenie, iż jej siostrą jest Sora, chociaż to dwa inne charaktery...

Nie jestem tego taka pewna... - westchnęła uśmiechając się do niego. Przybliżyła głowę bardziej do okna, wpatrywała się w lejący deszcz.

Skoro nie jesteś to się przekonaj. Staną obok niej patrząc niczym zaklęty w strugi wody, które opadają jak światło z nieba.

Powiedz mi jak... - powiedziała cicho. Kątem oka spojrzała na niego czule. Pomyślała - Może to On jest tym jedynym... Miałam już tylu, a każdy ranił.... - westchnęła.

Dragon wszedł tutaj zamys,lony. Ręce trzymał w kieszeniach, w uszach tkwiły mu słuchawki. Miał zamyslony wzrok. Usiadł na bylejakiej ławce, wyciągnał ksiażke. Pogrążył si,e w lekturze, tak, jakby nic innego nie istniało...

Pomyślała p[atrząc na Kibę - No i znów zasnął... - zaśmiałą się po cichu. Deszcz ustał, ostrożnie otworzyła drzwi i wyszła na palcach. Zauważyła w oddali Dragona, wzruszyła ramionami. Nie miała nic innego do roboty, więc zaczęła iść w jego stronę. Po kilku minutach już stała przy nim.

Jednakowoż Dragon miał na cały regulator właczoną piosekę i był zatopiony w lekturze, toteż nie dostrzegł Isabelli. Musiała go jakoś zaczepić, badź dotknąć, aby się oderwał od książki,..

Usiadła przy nim, przysunęła głowę. zaczęła czytać wraz z nimj. Uśmiechnęła się po pewnym momencię. Westchnęła.

Wzdrygnał sie, bo właśnie zdał sobie sprawę z tego, że ktoś obok niego siedzi. Na widok Isabelli serce zabiło mu mocniej, nie spodziewał się jej tu. Powinien przeprosić, ech.
- Wybacz mi za to wczesniejsze - mruknął i wyciagnał do dziewczyny rękę.

Nie podała mu ręki, bo nie miał o co przepraszać - A coś się stało? - zapytała nie odrywając wzroku od książki. Po chwili się położyła na trawie, był straszny upał. Nie daleko był bardzo mały stawik, wstała. Zrzuciła z siebie ciuchy. Miała na sobie bikini.