Domek Isa - Bell'i

Wyszła z kuchni, w rękach miała kubek gorącej herbaty. Usiadła obok Pana D. Upiła troszeczkę herbaty, położyła ją na stoliku - Dlaczego milczycie?

- Taki jestem. - powiedział wreszcie. Winna to zaakceptować, przynajmniej. Wziął jej z rąk herbatę.
- Za gorąca - mruknał i oddał kubek.

Zaśmiała się - Nie jestem dzieckiem - powiedziała patrząc na niego radośnie. Po chwili spojrzała na Kibe.

Ale Dragon patrzył gdzieś przez okno. Jego serca skruszyć się niemal nie da, a sam jest niedostępny jak góra lodowa.
- Jak masz na imię? - spytał zdawkowo.

Ja? Isabell... - odp[owiedziała, lecz nie wiedziała czy te pytanie kierowało się do niej. Usiadła po turecku.

Lecz, gdy Isabelle ciągnęła go do domu, zdążył powiesić na wieszak swą kurtkę.
Jego oczy były wpatrzone w Isabell, lecz szybko spojrzał obok, na poręcz chodów.

- Uhm - powiedział - Głowa mnie boli. Nie masz aspiryny lub appau? - powiedział niebywale długie zdanie. W zasadzie głowa mu pękała w szwach.

Powinnam mieć apap - powiedziała lekko zdziwiona. Wstała, weszła do łazienki. Po chwili wyszła znjiej z paczką apapu, dała do ręki jedną tabletke Panu D. - A ty Kiba? Chcesz coś do picia? Moze jedzenia?

Nie jestem głodny. Usiadł na kanapie i dodał:
Ani spragniony. Patrzył przez okno.

- Dzieki - mruknął i połknął tabletkę. - Wiesz... Ja muszę iść, Bello... - owiedział i chwiejnym krokiem poszedł do drzwi wyszedł na dwór. I upadł. Dziwnie się czuł, prawdopodobnie jakaś choroba.

Dragon!! - krzyknęła, podbiegłą do niego. - Nic Ci nie jest? - zapytała zmartwionym głosem - Nie wyglądasz za dobrze - rzekła.

- Zostawisz mnie? - wywarczał. Był wściekły. Miał pier*lca po prostu. Wstał ciężko. Z jego usty płyneła krew. Dlaczemu? Głód. Głód zabijania.

Była zdziwiona jego zachowaniem... Po chwili skupienia już wiedziała o co chodzi... Była nie zadowolona, dlaczego? Sama nie wiedziała - Sam sobie radź... - wymamrotała ze złą miną. Weszła do domku, zamknęła za sobą drzwi.

Usmiechnał się blado. O to mu chodziło. Nic nie mówiac wybył.

Nie wiedząc co robi usiadła na kolana Kibowi. Zamknęła oczy, była zdołowana lekko, ale to szybko minęło.