Polana

Odwróciła się w stronę Sory - No nareszcie się obudził - powiedziała. Zapytała - Idziesz? - zaczęła iść w stronę chłopaka.

// Sory nie ma...//

Dragon stał z rękami w kieszeniach i patrzył sode łba na cała sytuację. Jak zawsze sam...

Siedział tak na drzewie, gdy nagle z drzewa zaczęły spadać krople, deszcz najwidoczniej dotarł i tutaj.
Zeskoczył z drzewa i ruszył szybko w stronę wyjścia z przewieszonym na ramieniu mieczem z pochwą.

Kiwnęła ramionami, przyspieszyła, po chwili stanęła obok Kiby - Obudziłeś, się już? - zapytała patrząc na niebo.

Jak widać. Powiedział, lecz na jego twarzy nie było widać żadnych emocji.
Spojrzał do góry, po chwili na jego twarzy było widać małe wodne kryształki.

Dragon, jak zawsze, zył własnych zyciem. Usiadł gdzieś, daleko, daleko i patrzył tęsknym wzrokiem za horyzont. Marzył o czymś... Tylko o czym?

Ponownie, wzruszyła ramionami, usiadła na gałęzi. Przygladała, się z dala Panu D. posłała mu niewinny uśmieszek.

Dragon patrfzył uparcie w swa siostrę, jego uwadze nie uszedł takze usmiech. Ale jednak usmiech od Dragona jest rzecza rzadką, toteż po prostu siedział... W strugach deszczu...

Ziewnęła bardzo głęboko. Zamknęła oczy, oparła głowę o drzewo. Odrazu zasnęła.

Dragon, sądząc, ze niebezpieczenstwo mineło, usiadł na gałęzi nad Sorą. Ona chrapała w najlepsze, a on marzył... Co będzie robił w przyszłości...

Usiadł obok niej.
Ściągnął kurtkę i przykrył nią delikatnie. Jemu zaś nie było zimno. Tam skąd pochodzi taka pogoda to codzienność.

Dragon wstał, otrzepał się i wyszedł.

Obudziłam się. Ziewnełam, a jedyną żywą osobą, jaką tu zobaczyłam, był Kiba. Niewiele myśląc wtuliłam się w niego. Bo było mi zimno jak cholera. Venus to gorąca planeta, fakt.

Śledził wzrokiem odchodzącego, po czym spojrzał czułym wzrokiem na śpiącą Isabell, po czym poprawił kurtkę, która trochę zjechała i patrzył na słońce.

Oytwarła powoli oczy, szybko usiadła. Trzymała w rękach kurtkę Kiby - dziękuję - powiedziała wręczajac mu kurtkę.